Herken je dat? Van die periodes dat je veel wilt doen, maar er toch weinig uit je handen komt. Iedere avond begin ik met een haakwerkje. Kleuren kiezen, patroon... en toch. Niets lijkt te worden zoals ik het had bedacht. Misschien niet de juiste kleuren? Toch een ander patroon? En weer begin ik ergens aan zonder het tot een mooi eind te brengen.
Reden? Te veel aan minder leuke dingen aan mijn hoofd. En dan is er weinig ruimte om creatief bezig te zijn. Gelukkig zijn de twee memory dekens die ik in de afgelopen weken maakte wel gelukt.
De herinneringsdekens zijn wel rustgevend om te maken. Eerst maar gewoonweg de vierkante lapjes knippen en met de stapel lapjes bepaald in welke kleuren ik ze wilde maken.
Ik had alle lapjes door elkaar heen kunnen mixen - zoals op de foto hieronder - maar koos voor een rood-roze en een blauw-groene deken. Alle lapjes zijn geknipt uit kinderkleding, lakentjes en slabbetjes. Uit dierbare, lang vervlogen tijden.
Ik had alle lapjes door elkaar heen kunnen mixen - zoals op de foto hieronder - maar koos voor een rood-roze en een blauw-groene deken. Alle lapjes zijn geknipt uit kinderkleding, lakentjes en slabbetjes. Uit dierbare, lang vervlogen tijden.
Eerst de blauw-groene deken. In beide dekens heb ik zoveel mogelijk geprobeerd de bijzondere details uit de kleding terug te laten komen. Denk hierbij aan lintjes, kantjes, labels of opdruk.
En dit is dan de rood-roze deken geworden. Beide dekens hebben eenzelfde zoomnaad en achterkant van geruit katoen. Alleen de kleur verschilt. Een tussenlaag zorgt ervoor dat de deken er mooier uitziet en warmte biedt.
De beide zusjes en hun mama waren sprakeloos van het resultaat. Ze vonden de dekens mooier in het echt dan op de foto's. En ze raken niet uitgekeken. Het is een feest om alle stofjes van dierbare kleding weer terug te zien in deze dierbare dekens, aldus de dames.
In ieder geval één twee projecten wat wel geslaagd is ;)!
Vrolijke paasdagen allemaal!
en een memorydeken met een bijzonder verhaal.